پس از کشتاری که در 17 سپتامبر 1992 در قهوه خانه میکونوس برلین رخ داد، و در آن، تعدادی از رهبران حزب منحله دمکرات کردستان ایران، به گلوله بسته شدند، دولت آلمان به تحریک امریکا و بر اساس شهادت «ابوالحسن بنی صدر» در یک دادگاه ساختگی، مسئولان رده اول نظام اسلامی را متهم به صدور فرمان کشتار میکونوس کرد و سفیر خودش را از ایران فراخواند. به دنبال این ماجرا دولتهای اروپایی هم در اقدامی عجولانه سفرای خود را از ایران فراخواندند تا به خیال خودشان ایران را در یک بحران سیاسی قرار دهند؛ البته این کار به خودی خود ضربه سیاسی محکمی به یک کشور وارد می‌کرد اما ایران با کشور های دیگر یک فرق اساسی داشت...
ابوالحسن بنی صدر:
بدون حکم ولی فقیه نمی‌توان کسی را به قتل رساند، تمام ترورها به دستور آیت الله خامنه‌ای وهاشمی‌رفسنجانی است !
امام خامنه ای:
یک روزی یکی از دولتهای اروپائی نسبت به جمهوری اسلامی اظهار علاقه و ارتباط و این‌ها می‌کرد؛ همان دولت سر قضیه‌ی قهوه‌خانه‌ی میکونوس دادگاه تشکیل داد، مسئولین درجه‌ی یک کشور را در آن دادگاه متهم کرد! دولتهای اروپائی با آن‌ها همدست شدند، همه‌شان سفرای خود را از تهران فراخوانی کردند؛ این‌ها که یادمان نرفته. خواستند سیلی بزنند، البته سیلی سخت‌تری خوردند.
بیانات در دیدار مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران 1390/۵/16
تدبیر رهبری:
در شرایطی که بعضی از خواص دچار ترس و نگرانی از آینده کشور شده و به فکر خواهش و التماس از کشورهای اروپایی بودند، رهبر ما طی واکنشی مقتدرانه، خروج سفرای کشورهای اروپایی را بسیار کم اهمیت خواند و این بحران را فرصتی برای شناخت دولتهای مستقل و به اصطلاح بزرگ عالم، در دنیا دانست.
آقای ما در اون برهه حساس، به جای شاخ و شانه کشیدن برای دولت آلمان که به ظاهر در صف دشمنی با ایران قرار گرفته بود، چشم‌ها را متوجه عروسک گردان صحنه، یعنی دولت امریکا کرد و برای تنبیه دولت آلمان با اقتدار گفت: «چون در این قضیه، آلمان این گونه رفتار کرده است و سفرا رفتند، اگر سفرای دیگر می‌خواهند بیایند، بیایند؛ ولی سفیر آلمان، باید بعداً بیاید. حق ندارد با آن‌ها برگردد» و اتفاقا همین هم شد. دولتهای اروپایی به بهانه تغییر دولت ایران در سال 76 یکی پس از دیگری سفیران خود را به تهران بازگرداندند و سفیر دولت آلمان آخرین فردی بود که بعد از رایزنی‌های فراوان به ایران بازگشت.
بدین ترتیب جای بحرانی که قرار بود در روابط دیپلماتیک ایران بوجود بیاید، جایگاه اقتدار ایران ارتقا یافت و این کار هم جز با هدایت آن یک نفر به انجام نمی‌رسید.
